Wykonanie nadprogramowej usługi dla kontrahenta, nie wynikającej z zapisów wcześniej zawartej umowy, w sytuacji gdy kontrahent nie jest przy tym, zobowiązany bezpośrednio do zapłaty za taką usługę, nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w dniu (miesiącu) jej wykonania, tylko w dniu (miesiącu) zapłaty za taką dodatkową (nadprogramową) usługę.
Tak uznał Dyrektor IS w Katowicach w Indywidualnej Interpretacji z 14 sierpnia 2015 r., nr IBPB-1-2/4510-176/15/AnK
Spółka realizująca usługi medyczne na podstawie umowy z Narodowym Funduszem Zdrowia, wskazywała że jej wynagrodzenie za nadprogramowe świadczenia nie wynika z umowy i NFZ nie jest zobowiązany do wypłaty za usługę. Trudno więc mówić o przychodzie należnym.
Zadała z uwagi na powyższe pytanie, czy o ile przekroczy limit świadczeń zapisany w umowie z NFZ, i będzie negocjować o jego zapłatę to czy obowiązek podatkowy powstanie w miesiącu jej wykonania (art. 12 ust. 3a ustawy o CIT ) czy zapłaty (art. 12 ust. 3e ustawy o CIT).
Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, przychodem jest przychód należny, choćby nawet nie został faktycznie otrzymany. Tym samym co do zasady powstaje on w dniu wykonania usługi (art. 12 ust. 3a) choć ustawodawca przewiduje w drodze wyjątku również dzień zapłaty (art. 12 ust. 3e ustawy o CIT).
Dyrektor Katowickiej Izby Skarbowej przyznał, że skoro umowa z NFZ nie przewiduje wynagrodzenia za nadprogramowe świadczenia, to dla spółki nie jest to przychód należny. W takim wypadku powstaje on dopiero w chwili otrzymania zapłaty i ma tu zastosowanie art. 12 ust. 3e ustawy o CIT.
Analogicznie przepisy obowiązują w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (art. 14 ust 1c i ust 1i ustawy o PIT).
