Uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 17 czerwca 2015 r. III UZP 2/15, potwierdza i to już ostatecznie, niedobrą wiadomość dla menedżerów spółek kapitałowych.
Mowa tu o menedżerach, którzy prowadzili własne jednoosobowe działalności gospodarcze i odprowadzali z tego tytułu zadeklarowane składki do ZUS, przy czym, wykonywali oni (mieli zwarte) umowy (kontrakty) menedżerskie o zarządzanie firmą.
Okazało się to zła praktyką, a podmioty ich zatrudniające, muszą odprowadzić za nich składki do ZUS, tak jak z tytułu umowy zlecenia.
Sąd Najwyższy uznał, że menedżer nie świadczy na rzecz Spółki kapitałowej usług na zasadzie samo zatrudnienia, a jedynie na podstawie kontraktu menedżerskiego, który należy uznać za umowę zlecenia jako tytuł do ubezpieczeń. Tym samym, to wartości kontraktu menedżerskiego determinuje o wysokości odprowadzanej składki do ZUS przez podmioty zatrudniające na kontraktach menedżerskich menedżerów, pomimo, iż co ostatni mają zarejestrowane własne działalności gospodarcze.
Tak zdecydował Sąd Najwyższy w poszerzonym siedmioosobowym składzie w zawiązku z wątpliwościami SN I UK 207/14, wydając w tej sprawie uchwałę, która jest wiążącą od dnia jej ogłoszenia, dla innych składów orzekających. Sądy różnie oceniały tego typu zdarzenia
Przypomnę że 26 kwietnia 2010 roku Naczelny Sąd Administracyjny, również w uchwale w poszerzonym siedmioosobowym składzie (syg. II FPS 10/09), uznał że menedżerowie którzy świadczą usługi zarządcze prowadząc działalność gospodarczą w spółkach osobowych (np. cywilnych lub jawnych) nie mogą się rozliczać podatkiem liniowym.
